Het enorme opblaaskonijn van Momoyo Morimitsu zit er maar ongemakkelijk bij, zo beklemd door het te lage plafond. Dit roze knaagdier is zo groot en awkward dat alle schattigheid er allang vanaf is. Het werk is onderdeel van de tentoonstelling Now Japan, nu te zien in kunsthal KAdE in Amersfoort. Maar liefst 37 hedendaagse kunstenaars zijn opgenomen in deze tentoonstelling, die elk op hun eigen manier aspecten uit de Japanse samenleving representeren. De kunstenaars hebben niet per se meer met elkaar gemeen dan hun nationaliteit, maar dat maakt de tentoonstelling wel weer zo divers.
De verwoestende tsunami en de daaropvolgende ontploffing van de kerncentrale in Fukushima in 2011 veranderden alles in Japan, en zo ook in de Japanse kunstwereld. Veel kunstenaars zijn maatschappelijk geëngageerd werk gaan maken. Ook de meeste werken in deze tentoonstelling zijn geëngageerd, conceptueel en zitten vol symboliek. Zo is er Echoes-Infinity Gravity and Grace (2013) van Shinji Ohmaki. Hij heeft een landschap gecreëerd van stapels boeken (symbool voor de vulkaan Fuji) en twee kleden (symbool voor de zentuin van Ryoan-ji in Kyoto volgens het titelbordje). Ook Teppei Kaneuji heeft een landschap gecreëerd, maar dat oogt heel anders. Op een grote tafel zijn allerlei banale objecten verspreid. Hier wordt duidelijk kritiek geleverd op de consumptiemaatschappij. Alles is ‘ondergesneeuwd’ waardoor het geheel een idyllisch uiterlijk krijgt. De installatie van Kengo Kito doet ook denken aan een landschap en symboliseert de chaos die in 2011 achterbleef na de tsunami.
Wanneer de volgende verdieping van het museum wordt betreden, staat er een ridder je op te wachten. Het is een werk van Toshihiko Mitsuya. Mitsuya maakt prachtige sculpturen van aluminiumfolie, zoals Anonymous relatives – gatekeeper- (2013) en deinst in zijn werk niet terug voor verwijzingen naar Japanse tradities en geschiedenis. Wanneer je even doorloopt kom je vervolgens een indrukwekkend werk tegen van Junko Kido. Wanneer het lampje boven de ingang brandt mag je de ruimte met maximaal 4 man betreden. Het is een volledig witte kamer met in het midden een pilaar waarin een klein verlicht boompje is geplaatst. Vervolgens gaat het licht uit, en dat licht blijft uit gedurende 7 minuten. In die tijd raken je ogen meer en meer gewend aan het donker waardoor je ziet dat de ruimte toch niet volledig wit was. Het is een werk dat je echt zelf moet ervaren. Een sinistere afsluiter van de tentoonstelling is vervolgens weer beneden bij de ingang te vinden: de tot Pikachu omgetoverde opgezette rat van het kunstenaarscollectief Chim↑Pom. Het is een ironisch commentaar op het probleem van de ‘superratten’, ratten die immuun zijn voor gif. Maar bovenal ontneemt het collectief Pikachu, dat schattige beest uit de Japanse jeugdserie Pokémon, al zijn onschuldigheid en cuteness. Een beetje wat Morimitsu doet met dat enorme konijn. Het zijn gewoon opgedofte knaagdieren.
MY CUP OF CULTURE 
Mooi! Een goede uitleg en presentatie van deze tentoonstelling, dank je wel
Blij dat je het leuk vindt! :)