Prachtig eerbetoon aan een ondergewaardeerde wiskundige
The Imitation Game vertelt het indrukwekkende verhaal van de briljante wiskundige Alan Turing. Turing is een van de grondleggers van de Informatica die tijdens de Tweede Wereldoorlog de coderingsmachine Enigma van de Nazi’s wist te kraken. Hiermee werd de oorlog naar schatting van historici met twee jaar verkort, en zo werden miljoenen levens gered.
‘Mensen staan voor mijn schilderijen te huilen, omdat ze dezelfde spirituele ervaring hebben als ik had, toen ik het schilderde’, citeert het Gemeentemuseum Den Haag schilder Mark Rotho (1903-1970). Het museum pakt uit met een indrukwekkende tentoonstelling over de Amerikaanse kunstenaar die in de jaren vijftig furore maakte met zijn ‘Color Fields’: manshoge schilderijen waarop grote vlakken kleur op elkaar zijn geplaatst. Voor CultuurBewust.nl schreef ik er een recensie over. Lees ‘m hier.
Prima Materia – design by Studio Formafantasma in het Stedelijk Museum ‘s-Hertogenbosch is de eerste overzichtstentoonstelling van het werk van designduo Studio Formafantasma, bestaande uit Andrea Trimarchi (1983) en Simone Farresin (1980). Dit jonge duo wordt wereldwijd gevraagd vanwege hun bijzondere materiaalgebruik, vormentaal en designopvatting. Zo werkten ze voor grote designlabels als Fendi, Droog en Vitra en maakten ze presentaties tijdens prestigieuze designbeurzen als de Salone del Mobile in Milaan, Art Abu Dhabi en Design Miami Basel.
In Rotterdam opent Witte de With na de verbouwing met een sterke tentoonstelling: The Crime Was Almost Perfect. Het is tegelijkertijd ook een vrij grote tentoonstelling, aangezien er werk te zien is van meer dan veertig kunstenaars. Neem dus even de tijd om goed rond te kunnen dwalen. De ruimte is erg verrassend ingericht, met veel gekke hoekjes en bijzondere ingrepen die ervoor zorgen dat de ruimte en het tentoongestelde één geheel worden.
Lees verder “‘The Crime Was Almost Perfect’ bij Witte de With”
Sommige films zijn van die moderne klassiekers die je gezien móet hebben. 12 Years a Slave is er zo een. Deze nieuwe film van Steve McQueen wordt alom door critici geprezen (op IMDB krijgt de film een metascore van maar liefst een 9,7!). En terecht, want het is een briljante film met een verhaal dat vertelt moet worden. Een rauwe film die confronterend eerlijk is over de gruwelen van de slavernij.
In de tentoonstelling Memory Material in de galerie AKINCI is het werk van twee vrouwelijke kunstenaars uit het Midden-Oosten te zien die ieder op een eigen manier het concept van geheugen onderzoeken. De tentoonstelling is samengesteld door de onafhankelijke curator en criticus Nat Muller.
Goud dwarrelt rond bij Annet Gelink Gallery, waar nu de tentoonstelling Mistakes I’ve made van Sarah van Sonsbeeck te zien is. Dat is echter niet het enige schaarse goed waar de tentoonstelling over gaat. Lees er hier meer over, in mijn recensie over de tentoonstelling op de website van Metropolis M.
Lees verder “Tip: Sarah van Sonsbeeck bij Annet Gelink Gallery”
Het nieuwe boek van de Japanse schrijver Haruki Murakami is uit. Dat zul je misschien allang weten, want de lancering van het boek was groots. Er werden diverse readings georganiseerd en er was zelfs een festival. Nu ligt het boek prominent in de etalages van elke boekenwinkel. Je kunt er eigenlijk niet omheen, Haruki Murakami is een ware hype. Maar waarom zou je er ook omheen willen? Met De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren heeft Murakami namelijk weer een meeslepend verhaal afgeleverd met een poëtisch tintje.
Pablo Pijnappel is een Nederlands-Braziliaanse kunstenaar die bekend staat om zijn spel met feiten en fantasie. Hij vertelt verhalen waarin waargebeurde elementen worden gemixt met fictie, zonder dat nog duidelijk is wat nou wat is. Bij galerie Juliette Jongma is nu zijn solotentoonstelling Pareciam ser de um cinza translúcido te zien, wat in het Nederlands ‘ze leken gemaakt van een doorschijnend grijs’ betekent. Een poëtische en passende titel voor deze presentatie van zijn werk.
MY CUP OF CULTURE 